Ik geloof dat je iets met moeite volhoudt als er geen brandend verlangen is.
Er zijn genoeg van jullie uit mijn netwerk die zich afvragen of dit niet het zoveelste is wat ik aan het ‘proberen’ ben. Dat is het niet.
De keuze om huisartsen te helpen, is eigenlijk ontstaan nadat ik m’n droom om huisarts te worden heb uitgezwaaid. En die keuze heb ik niet makkelijk gemaakt, maar ik heb geaccepteerd dat dat een paar jaar geleden niet de juiste keuze was.
Daarna val je in een gat. Ik zeg al sinds dat ik 6 ben dat ik arts wil worden. Omdat mijn moeder tot op de dag van vandaag de nadelige gevolgen ervaart van een mislukte operatie in 2005. Dus ik leefde m’n droom al. Ik had in het Asielzoekerscentrum een dokterstas en een (wit) jasje. Wat wilde ik dan worden?
Ik ging op zoektocht naar een vervolgopleiding, want ik moest er aan toegeven dat het geen geneeskunde werd voor mij.
Zonder dat ik daar bewuste herinneringen aan heb, weet ik in ieder geval dat er allemaal ideeën door m’n hoofd gingen. Ik was tussen de opleidingen van de HU aan het scrollen. Medische hulpverlening, logopedist, psycholoog, opticien… totdat ik management in de zorg tegenkwam.
En gelukkig maar. Al mijn kwaliteiten en wensen kwamen bij elkaar. Ik hoefde ‘zorg’ niet los te laten dus ik kon uiteindelijk toch de artsen helpen! Goed en zakelijk schrijven, adviseren (omdat ik mezelf in alles probeer te verdiepen), organiseren, aansturen, luisteren. Het allerbelangrijkste? Mensen vrijheid en vertrouwen geven om zelf de juiste keuzes te maken. Dat zorgt voor een fijne omgeving met betere resultaten.
En omdat ik mijn brandend verlangen achterna ben gegaan en mijn kwaliteiten inzichtelijk had, doe ik mijn werk vanuit m’n hart.
Ik kijk, luister, organiseer, adviseer, schrijf én geef vertrouwen.
Ga opzoek naar jouw brandend verlangen zodat je je vak gaat uitoefenen met hart en ziel. Gewoon puur. Dan word je de beste!
~ Husayn
Reactie plaatsen
Reacties